Ferrari 612 Scaglietti (2004)

Sergio Scaglietti maakte in de jaren '50 en '60 carrosserieën voor Ferrari en voorgoed was zijn naam aan Ferrari verbonden. De herinnering aan Sergio Scaglietti blijft voortbestaan op het nieuwe vlaggenschip van het merk: de 612. Dat de 612 de opvolger is van de 456 is in een opslag duidelijk. Pininfarina kreeg de opdracht het interieur ruimer te maken en er rekening mee te houden dat de V12 ver naar achteren moest worden geplaatst.

Om de rijkwaliteiten van de 612 te optimaliseren wilde Ferrari een uitgekiende gewichtsverdeling. De motor moest laag achter de vooras kunnen worden geplaatst. Aan de achterkant, voor de achteras, moest plaats worden gecreëerd voor differentieel en versnellingsbak. Dit om een mooie balans in de auto te krijgen. Met een gewichtsverdeling van 54 % voor en 46 % achter, en de zwaarste delen laag bij de grond, mag je spreken van een ideale oplossing die een belangrijke bijdrage levert aan het sublieme weggedrag van het nieuwe vlaggenschip.

Groter, sterker en sneller
Ten opzichte van zijn voorganger is de 612, die bijna 5 meter meet, 13,9 cm langer en 4,4 cm hoger. Hij is 98 pk sterker en het koppel ligt 38 Nm hoger. Daarmee verslaat hij de 456 op het onderdeel acceleratie tot 100 km/h met 1,2 seconden. De topsnelheid ligt 20 km/h hoger. Ferrari heeft dit onder andere bereikt door verbetering van het in- en uitlaatsysteem van de V12 die ook in de 575 wordt gebruikt. Elke cilinderrij wordt elektronisch gestuurd door het Bosch Motronic-motormanagement, dat via driveby-wire de opdrachten krijgt. Z'n grootste vermogen perst de V12 er uit bij 7.250 tpm. Bij 7.600 tpm grijpt de begrenzer in.
Tegen de achteras is de aluminium electrohydraulische zesversnellingsbak geplaatst waarmee op vier manieren geschakeld kan worden. Automatisch, om comfortabel te cruisen met de GT. Automatisch/Sport, dan gaat het een beetje sneller. Manual, dat wil zeggen schakelen met de flippers achter het stuur. Manual/Sport gaat hetzelfde maar dan nog sneller. Een koppelingspedaal ontbreekt in deze Ferrari. Voor het eerst maakt Ferrari gebruik van CST (Controle voor Stabiliteit en Tractie). Het systeem kan in de sportstand worden gezet of helemaal worden uitgeschakeld. Speciaal voor de 612 is uit een zeer sterke aluminiumlegering de wielophanging vervaardigd, die voor en achter is voorzien van dubbele wishbones. Technische hoogstandjes zorgen dat de auto niet rolt, niet duikt bij remmen en niet achterover trekt bij accelereren.

In samenwerking met de tractieen
stabiliteitscontrole wordt het rijden met de 540 pk-sterke Scaglietti aanmerkelijk gemakkelijker gemaakt. Of zullen we zeggen: veiliger. Dat neemt niet weg dat er voldoende sensatie overblijft om met deze 'gezinsauto' opmerkelijke prestaties neer te zetten. Gas erop na de bocht, remmen voor de bocht. Keer op keer. De Ferrari geeft geen krimp. De V12 hoor je in deze keurig afgewerkte cockpit niet zo goed als in de uitgeklede Stradale. Dat is jammer. Presteren daarentegen doet hij nog beter. De 612 is een atleet in topconditie. Telkens zet hij met volle kracht aan. Je zou bijna vergeten dat we in een GT rijden. U weet wel zo'n Gran Turismo waarmee je heel fijn kunt toeren. Met je gezin. Het schijnt echt te kunnen. Dat geloven we ook wel, maar een Ferrari 612 Scaglietti kan veel en veel meer. En dat is leuker.