Toyota Celica 1.8 VVTL-i T Sport (2001)

Lekker weer een onverstandige auto erbij. Toyota waardeerde de standaard 143 pk sterke 1.8-Celica op met een opgefokte motor die behalve variabele kleptiming ook variabele klep-tilhoogte biedt. Hup, zomaar 49 pk erbij. Brengt het totaal op 192 pk. Dat vraagt natuurlijk om een straffer onderstel, grotere schijven rondom en als tractatie doet Toyota er nog een automatische airco bij en twee exclusieve lakkleuren. Voor f 11.400 (e 5.173) meer heb je een T Sport. De Celica is een sportcoupé van het zuiverste ras. Met een prachtig lijnenspel en fraaie details als lenskoplampen en luchthapper in de motorkap steelt de Toyota de show. Geen turbo, geen zespitter, maar gewoon een 1,8-liter viercilinder met 16 kleppen. Toch zit er een venijn in het blok van de T Sport: door speciale programmering van de variabele kleptiming, tochten de kleppen de cilinders tussen pakweg 6.000 en 8.000 tpm met orkaankracht door. Daardoor peuteren de Japanners er, zoals genoemd, 192 pk uit, al is dit pas bij 7.800 tpm. Aangezien het koppel van 180 Nm ook pas bij een stevige 6.800 tpm paraat is, zal de Celica T Sport zijn "close" bij elkaar liggende zes versnellingen hard nodig hebben. Bij de Celica worden alleen de voorste 205/50 R 16 banden aangedreven. Genoeg: we gaan de baan op. De nieuwe Toyota is absoluut snel, maar niet beestachtig. Op alle fronten verslaat "ie zijn basisbroer, maar kijk uit met het uitdagen van, bijvoorbeeld, een Clio 2.0 16V. Toyota heeft geen elektronische regelneven en dus komt het op de rechtervoet aan bij het wegrijden. Spinnend weg en op de bocht af. Met gas erop is er natuurlijk onderstuur, je kunt het eenvoudig regelen. De T Sport heeft immers pas boven de 6.000 tpm échte spierballen en dat is op deze sprintjes en korte bochten niet altijd te realiseren.

Specialist

We gaan de buitenwegen op. Lange bochten en inhaalmanoeuvres. Hier ontpopt de Celica T Sport zich als specialist. Messcherp stuurt de sportcoupé met het dikke driespaaks stuurwiel in. Gas erop geeft licht onderstuur en gas lossen iets overstuur. De aandrijving vraagt geen aandacht, nee, hij eist het van de bestuurder. Bij welk toerental zit ik? In welke versnelling? Kan ik nog een trap terug om tussen de zes- en achtduizend toeren te blijven? De overbrengingen zitten heel dicht bij elkaar en ook het H-patroon op de middenconsole is uiterst smal. Aandacht erbij of het kan misgaan. Eigenlijk de ideale auto voor een sequentiële bak: de toerenteller loopt zo snel naar de rode lijn en de krachtexplosie is zo hevig dat je graag beide handen aan het stuur houdt. Knopjes aan het stuur om te schakelen zouden een uitkomst zijn. Vergis je niet in het geweld van de vierpitter: de zuigers rammen tussen zes- en achtduizend toeren op je trommelvliezen als een hamerslagen op een heipaal.
Wat opvalt aan het prestatieniveau: de motor is helemaal gek op veel toeren. Achter in de 6000 toeren voel je automatische kleppenverstelling en zeer gretig trekt de krachtbron door tot 8500 toeren. Dan is het van dud-dud-dud-dud en grijpt de begrenzer in. Veel, heel veel toeren, daar houdt deze viercilinder van. Laat die Japanse druktemaker ook maar razen in dat toerengebied, dan heb je meeste pret. Want qua koppel biedt de opgefokte motor daar maar nauwelijks meer.
Ongehoord goed vinden we de handelbaarheid en de bediening van deze Toyota sportcoupé. Wat een ongelooflijke lekkere korte en directe zes(!)bak, wat een fijne precieze besturing en wat zijn die pedalen goed geplaatst en wat zitten we perfect achter het stuurwiel. Alleen... daar hoef je dus geen T-Sport voor te kopen, want dat biedt de "standaard" ook allemaal! Wel leent de sterkere T Sport zich beter om het weggedrag per geperforeerd gaspedaal te sturen. De Celica is eigenlijk een dertien-in-een-dozijn voorwielaandrijver. Qua reacties dan. Hij blijft wel behoorlijk lang neutraal maar zoekt uiteindelijk de buitenkant van de bocht op via de aangedreven voorwielen. Gas liften en de achterkant reageert meteen. Maar niet oncontroleerbaar heftig. Op nat hebben de voorwielen wel wat moeite met de pk"s. Dan is traction control (zit er dus niet op) wenselijk. In korte bochten op droge weg zou het z"n nut ook bewijzen maar het haalt natuurlijk wat spektakel weg. En bovendien... is het niet juist de kunst om beheerst, gecontroleerd, efficiënt en toch hard te rijden?