Opel Antara 2.4 4WD Cosmo (2011)

Je zou het snel vergeten in onze milieubewuste samenleving, maar de maatschappelijke onrust over SUV's is op dit moment een stuk minder dan een jaar of vijf geleden. SUV-bashing was toen helemaal in. Ook werden de auto's ook financieel gestraft door de invoering van wat toen bekend stond als de slurptaks. In eerste instantie was dat louter een boete voor grootverbruikers en relatief goedkope SUV's waren het grootste slachtoffer. De CO2-variabele is sindsdien alleen maar belangrijker geworden voor de vaststelling van de bpm. Hoe houd je dan een grote SUV verkoopbaar? Door hem niet té onzuinig te maken. In de praktijk zijn daardoor de V6'en in de niet-premium SUV's geheel verdwenen.

Zo ook bij de Antara van Opel. Sinds de facelift is er nog maar één benzinemotor verkrijgbaar: de 2.4i-viercilinder met 167 pk. De auto is zowel met vierwielaandrijving als met voorwielaandrijving verkrijgbaar, maar wij kozen voor de 4x4 met handgeschakelde zesbak. De facelift van de Opel behelsde meer dan alleen het uiterlijk, maar het is evengoed vooral de nieuwe neus die in het oog springt. Het hoekige van de vorige generatie Opels is gebleven, maar de grille is duidelijk anders. Bovendien zijn de mistlampen niet langer omlijst door een stuk plastic, maar door de gewone carrosserie. Het bodywork loopt opvallend laag door bij de neus, zodat je je tijdens onverhoopt off-roadwerk een beetje moet inhouden wanneer je heuvels bestijgt.

Niet het nieuwste

Aan de binnenkant doet de middenconsole nog altijd denken aan de Vectra, en dat is toch alweer een tijdje geleden. De klokken zijn een stapje nieuwer, maar toch nog steeds van de vorige generatie Astra. Allemaal niet bepaald het nieuwste van het nieuwste dus. Wel heel redelijk zijn de stoelen, inclusief het leer waarmee ze zijn bekleed. Dat geeft het interieur net even wat meer uitstraling. De zithouding is ook prima, de stoel staat lekker laag.

Rijden dan maar, hoe bevalt deze auto onderweg? Dat is toch een verrassing. Het onderstel van de Antara is enorm hard en helt nauwelijks over in bochten; dat was voor de facelift wel anders. Daar komt bij dat de auto ook behoorlijk direct stuurt. Die combinatie zorgt dat de Opel een verrassend strak rijdende auto is geworden. Langere doordraaiers op hoge snelheid hoeven minder behoedzaam te worden genomen dan je verwacht in dit type SUV. Dit alles is niet zonder offers, want het comfort van de auto is niet geweldig. En dat is nu juist wel weer een eigenschap waar kopers van dit type voertuig naar op zoek zijn.

De 2.4i is dan wel een instapmotor, hij weet prima raad met de ruim 1.700 kilo zware Opel. De pk's komen er wel een beetje onbehouwen uit; van een soepele vermogensopbouw is geen sprake. Maar we hebben geen moment het idee gehad dat we iets tekortkwamen. Wel hebben we ons erg geërgerd aan de handbak, die zeer beneden peil was. Daar komt bij dat de koppeling ook niet heel soepel te bedienen is. De versnellingen laten zich erg moeilijk inleggen en zijn bovendien moeilijk vinden. Als je de meerprijs én het hogere brandstofverbruik kunt overzien, is het extra reden voor de automaat te gaan.