Opel Astra 1.6 Turbo Sport (2010) - Test

Opel zet heel sterk in op design en heeft er alles aan gedaan om van de Astra een aantrekkelijke auto te maken. Dat is deels smaakgebonden, maar wij kregen geen enkele negatieve reactie op deze witte hatchback. Het dashboard ziet er gelikt uit en de kwaliteitsbeleving is goed. Wennen is het aan de enorme hoeveelheid knopjes op de middenconsole.

Het duurt lang voordat je ze blindelings weet te bedienen. De zitpositie is echt voortreffelijk. Ruime verstelmogelijkheden van stoel en stuur en voldoende ruimte. De achterpassagiers zullen minder enthousiast zijn. Ondanks de fikse buitenmaten en de lange wielbasis komen de benen er bekaaid vanaf, een tegenvaller. Het zicht rondom is ook niet optimaal. De A-stijlen zorgen voor flinke dode hoeken en ook schuin naar achteren zie je niet veel. De kofferbak lijkt in eerste instantie niet groot, maar heeft een dubbele vloer (meerprijs) en is behoorlijk fors.

Onze testauto is een Astra 1.6 Turbo met 180 pk. Het blok kennen we uit de vorige Astra, hoewel het zijn maximumkoppel in die auto al bij een lager toerental vrijgeeft. Turbo is vandaag de dag hét toverwoord, in combinatie met directe inspuiting. Dat laatste heeft Opel echter niet in huis voor de Astra op benzine.

Flexride

De Astra die wij rijden, is een Sport, standaard met 18-inch lichtmetaal. Als optie heeft hij Flexride. Twee extra knoppen, met het opschrift Sport en Tour. Schakel je niets in, dat draait het standaardprogramma voor het gaspedaal, de besturing en de schokdemperinstelling.

Sport betekent dat alles op scherp staat, en dat merk je. Het onderstel is sowieso al erg goed, maar is in deze modus tot nóg meer in staat. De Astra komt dan over als een lichtvoetige, scherpe hatchback. Met opvallend veel grip in snel genomen bochten. En wil je dat even niet, dan druk je de knop weer in. Opel heeft op dit vlak zijn huiswerk uitstekend gedaan.

De motor maakt je niet meteen laaiend enthousiast, omdat er een flink turbo- gat is. Eenmaal op stoom is het 'grote stappen, snel thuis'. Opvallend is het lange naijlen. Trek je bijvoorbeeld ver door in toeren en ontkoppel je om te schakelen, dan zakt het toerental zeer langzaam. Het schakelen zelf gaat niet soepel. Je voelt de tandwielen soms tegenstribbelen. Een krachtige aandrijflijn, maar het ontbreekt hem aan dat laatste beetje verfijning en de Astra lust een aardige slok.

Ten opzichte van de vorige Astra is de huidige versie groter en zwaarder en daardoor een stukje langzamer en onzuiniger. Dat is jammer. Qua rijbeleving is het echter een grote stap vooruit en doet hij nauwelijks onder voor de Insignia. De uitrusting is redelijk compleet. De Sport heeft onder meer grote wielen, extra sfeerverlichting in het interieur, sportstoelen en nog een hele lijst met ander lekkers. Zaken als hoofdairbags en ESP zijn uiteraard standaard. Dat geldt gek genoeg niet voor elektrisch bedienbare ramen achter. Daarvoor moet je bijbetalen. Wil je een automaat, dan moet ook je ook nogmaals in de buidel tasten.