Test: Ford Ka 1.2 (2009)

Ford wendde zich voor de bouw van de nieuwe Ka tot Fiat. De Italianen hadden een geschikt platform: dat van de Panda en de nieuwe 500. Een fabriek was er ook al, namelijk in Polen. De constructietekeningen gingen naar Keulen en daar ontwierp de designafdeling een nieuwe koets op dit platform. Daarbij werd er vanzelfsprekend goed gekeken naar het huidige modelprogramma van Ford.

Prima afgewerkt

Ford heeft de nieuwe Ka een leuk uiterlijk mee weten te geven. De vouwen over de flanken en de fraaie lichtunits voor en achter tillen hem naar een hoger niveau.

De carrosserie ziet er doordacht en goed afgewerkt uit. Ook het interieur oogt voor een auto in deze prijsklasse allesbehalve goedkoop. De lay-out van het dashboard komt overeen met die van de 500, dus inclusief de hoge middenconsole en het pookje onder handbereik.

Onder de motorkap huist een 1,2-liter viercilinder met 69 pk van Fiat. In theorie zou deze achtklepper voor een auto van 840 kilo moeten volstaan, maar veel pit zit er niet in. Er verstrijken meer dan vijftien seconden voordat je vanuit stilstand 100 km/h bereikt en inhalen in de vijfde versnelling is er meestal niet bij. Flink in toeren jagen biedt evenmin de gewenste trekkracht. Opmerkelijk zuinig is de machine ook niet. De fabrieksopgave van bijna 1 op 20 is niet haalbaar. Wij kwamen niet verder dan 1 op 14,3. Een herrieschopper is de 1,2-litermotor overigens niet. Hij bromt of resoneert bij geen enkel toerental. Desondanks zou op de snelweg een zesde verzet prettig zijn. Dat scheelt in het geluid én het verbruik.

De oude Ka had een prima reputatie op het gebied van rijeigenschappen. Voor de nieuweling zijn de Ford- ingenieurs dan ook serieus aan de slag gegaan met het Fiat-onderstel. Zo kreeg de Ka soepeler veren en daardoor meer comfort. Hij veert en dempt redelijk rustig, terwijl je er serieus snel een bocht mee door kunt. De besturing is vrij stevig en biedt voldoende gevoel.

De Ka mag dan minder communicatief zijn dan een 'echte' Ford, hij stelt op dit vlak niet teleur. Het dashboard is opgebouwd uit mooie materialen en biedt een volwassen aanblik. Het instrumentarium is goed afleesbaar en voorzien van een motortemperatuurmeter én een uitgebreide boordcomputer, die heel nauwkeurig werkt.

Goede zitplaats

Aan de passagierskant heeft Ford veel beenruimte weten te creëren, waardoor de stoel wat verder naar voren kan. Daardoor ontstaat er achterin weer iets meer beenruimte. Een volwaardige vierzitter zouden we de Ka niet willen noemen, maar voor kinderen en niet al te grote volwassenen biedt de achterbank een goede zitplaats. Voorin zit je trouwens uitstekend; de Ka heeft een stel goede stoelen. Wel is het jammer dat de passagiersstoel niet omlaag kan. Je zit nu erg hoog en dat is niet voor iedereen prettig. De door ons geteste Titanium-versie biedt standaard airconditioning, 15-inchwielen, mistlampen in de voorbumper, een extra versterker en subwoofer en een boordcomputer. Wel missen we hoofdairbags en zijairbags en een knie-airbag voor de bestuurder. Mede daardoor heeft Ford de prijs van de Ka laag weten te houden.