Volvo S40 2.0 Edition II (2008)

De huidige Volvo S40 loopt nu ruim drie jaar mee en deelt zijn platform met de Ford Focus en de Mazda 3, ook van de Ford-groep. Werd de vorige S40 nog in Nederland gebouwd, de huidige generatie komt uit België. Vorig voorjaar ondergingen de S40 en V50 een kleine opfrisbeurt. De neus werd wat sportiever van snit, de achterlichten iets gewijzigd en het uitlaatsysteem schijnt sportiever te zijn.

Volwaardige Volvo
Meer nog dan zijn voorganger is de S40 een duidelijk familielid van grotere modellen als de S60 en S80. De brede heuplijn is typerend, net als de ver naar voren uitstekende grille. Met alle respect voor de eerste generatie S40, de nieuwe is meer een volwaardige Volvo. Helemaal aan de binnenkant. De kunststoffen in het interieur van de in Born gebouwde S40 en V40 behoorden niet tot de mooiste.

Stap in de huidige S40 en het is net of je in een te heet gewassen V70 stapt. Een mooi, zacht dashboard, dat wordt gekenmerkt door strakke en sobere lijnen. Volvo noemt dat 'Scandinavisch design'. Met perfecte stoelen, zoals we van Volvo gewend zijn. Net als de geïntegreerde hoofdsteunen, die niet verstelbaar zijn. Volvo zegt dat iedereen optimale bescherming geniet met deze afstelling. Sterker: het voorkomt juist dat mensen met een verkeerd afgestelde hoofdsteun zouden rijden. De Zweden hebben hun geheel eigen visie op veiligheid.
Aan knieairbags doet het Zweedse merk ook niet, al was het alleen maar omdat ze die niet zelf bedacht hebben. Deze sorteren volgens de deskundigen uit Göteborg niet het gewenste effect. Vrij bijzonder is de slanke middenconsole, met daarin grote, gemakkelijk te bedienen knoppen voor klimaat en audio. De houtinleg op de middenconsole in Nordic Light Oak doet denken aan de strip plakplastic met houtmotief, zoals we die in het stenen tijdperk in bijvoorbeeld Audi's tegenkwamen. Zelfs het allergoedkoopste kliklaminaat van het eveneens uit Scandinavië afkomstige woonwarenhuis is mooier. Of minder lelijk, zo u wilt.
De 2,0-liter in de Volvo heeft 145 pk, maar zo voelt hij niet aan. Hij klinkt ook wat rauwer tijdens het optrekken. Bij 120 km/h in vijf staat de naald van de toerenteller op 3.400 – valt mee, dus. De bak schakelt met relatief korte slagen. De Volvo is voelbaar stug geveerd en is duidelijk een familielid van de Ford Focus. Hij stuurt geweldig en gaat als aan een touwtje door een scherpe doordraaier.
Ook op de grens van onderof overstuur laat hij zich gemakkelijk bespelen. Inderdaad, heel veilig, maar ook heel leuk. Gewoon rechtuitrijdend op de snelweg voelt deze compacte Volvo net zo kloek en vertrouwd aan als zijn grotere broers. Knap gedaan.

Krapte op de achterbank
De beenruimte achter in de S40 is echt slecht voor elkaar. Is de bestuurder langer dan 1,80 meter, dan is er met goed fatsoen niet meer te zitten op de achterbank. Zo groot zijn de buitenmaten immers ook niet.
Volvo lokt mensen naar de showroom met de Edition-uitvoeringen, waarbij de testauto bovendien een Plus Line heeft. Dat pakketje behelst xenon, stoelverwarming en alarm.