BMW Z3 Coupé 2.8 (1999)

De Z3 coupé is zonder meer opvallend. Nog wat meer dan bij andere BMW's worden er voortdurend verstolen bewonderende dan wel jaloerse blikken op geworpen. De overdadig dikke wielkasten en lange stofzuiger-snuit roepen luidkeels dat dit een vlotterik moet zijn. De nogal hoekige coupé-aanbouw achterop maakt het geheel niet erg harmonieus.
Binnen in de Z3 heerst de sfeer van oude Britse sportwagens, uit de tijd dat die in de autowereld nog de toon aangaven. Je zit krap ingebouwd, met portier, dashboard en middentunnel als een nauwsluitend hoefijzer om je heen. De uitgeronde lijn onder aan de zijruiten roept nostalgische herinneringen op aan open Britse tweezitters, met van die smal uitlopende deurtjes waar je als vanzelf een arm overheen legt. Terwijl het dashboard zo hoog voor je ligt dat je het verkeer en de meters in een oogopslag kunt overzien, rechtuit kijkend over een meterslang lijkende motorkap.
Motorisch gezien mag, of nee, moet misschien wel een sportwagen bruut zijn. Maar een modieus type dient zich evenzeer beschaafd en gezeglijk te kunnen gedragen. Allebei die kanten vinden we in de BMW. Maar toch niet helemaal in perfectie: de welluidende zescilinder-symfonie moet namelijk eerst even op gang komen voordat het crescendo gaat. Met 'n lied over het grote vermogen
(141 kW/192 pk) en de dikke spierballen (275 Nm). Daarmee sprint hij snel en loopt hij hard. De Z3 klinkt ook vervaarlijk; laag en steeds goed hoorbaar grommend. Gaan we in op beschaafd gedrag, dan staat de Z3 zonneklaar voorop in het segment. De kracht van de BMW laat zich goed doseren; de antislipregeling is alleen voor noodgevallen nodig. Je kunt hem gerust even uitzetten om met het vermogen te spelen. Waarbij het dan een onbetwistbaar voordeel is dat BMW principieel vasthoudt aan aandrijving achter.

Temperament?
Sportauto, racepaard - daar hoort een temperamentvol gedrag bij. Stevig en direct, hypergevoelig reagerend op het bevel van de ruiter. Hoewel een beetje comfort voor het dagelijks gebruik toch nooit weg is. Het gaat erom of de mix klopt. En dat doet hij. De goed aansprekende vering en schokdemping is niet oncomfortabel hard, met voldoende soepelheid. Ook in sturen en schakelen is hij niet super nerveus-direct, zonder iets te missen in het exacte gevoel wat de auto onder je doet.
In deze sporter merk je zodoende dat hij in principe geen gemene reacties vertoont in zijn weggedrag. Hij laat zich heel precies en scherp sturen. Als het hard gaat klauwt de Z3 coupé zich in de bocht heel lang vast. Volstrekt voor de hand liggend gaat daarbij het eerst zijn staart aan de haal. Hoewel de Z3 van nature zijn lange neus wat aan de buitenkant van de bocht wil houden, dat doet 'ie dus ook als je gas loslaat. Door gas bijgeven kun je zo'n beetje op afroep het ingebouwd onderstuur ombuigen naar neutraal of overstuurd karakter, zonder een punt tegen te komen waar onbeheersbaar plotseling de grip van de achterwielen ophoudt. Kijk, dát is nou sportwagen-rijden in optima forma. Van het rempedaal hoef je niets te vrezen. ABS-beveiliging, volop remvermogen, probleemloze dosering.
Het mooist is als je een dergelijke auto erbij kunt hebben, om alleen te gebruiken als je eens lekker wilt rijden. Dat hoeft niet in eenzaamheid, er kan één passagier mee. Je hoeft ook niet per se dezelfde dag terug te zijn, er is plek voor tweepersoons weekendbagage.
Met de veiligheid boven alles is er in de rolhoes om het laadruim af te dekken ook een rolnet om te voorkomen dat de bagage om je oren vliegt als je tijdens de reis eens fors gaat boenderen.
Wat betreft de uitrusting doet BMW niet kinderachtig. Airco, stoelverwarming, boordcomputer, in hoogte verstelbaar stuurwiel, zelfs leren bekleding krijg je in een Z3 coupé zomaar mee. Een antieke trekknop bedient de hoofdverlichting en achter het stuur verborgen zitten knopjes voor mistlicht, lichthoogteregeling en dashboard-dimmer. Het is duidelijk dat de BMW een perfect rij-ijzer is, met een prettig weggedrag en natuurlijk die lekker dikke zespitter.