Lexus IS 220d Business Luxury (2006)

Er zullen maar weinig mensen zijn die het L-finesse-design van de nieuwe IS níet mooi vinden. Dankzij de hoge, oplopende schouderlijn en de lekker bolle schermen heeft de Japanner een onmiskenbaar sportieve uitstraling. De wielen op de hoeken vergroten die dikke uitstraling.
Hoewel de IS 175 mm langer en 75 mm breder is geworden, houdt de binnenruimte niet over. Iemand van 1,90 meter gaat met de kruin al aardig richting dak. Daarbij zijn de zittingen aan de korte kant en staat het stuurwiel naar onze smaak net een paar graden te vlak. De stuurkolom is bovendien niet zo uit-gebreid axiaal te verstellen als in modellen van de concurrentie.
Desondanks is het aan boord goed toeven. Met mooie klokken, zachte kunststoffen
en veel lichtjes probeert Lexus een duur sfeertje op te wekken. Jammer alleen dat het harde plastic van de mid-denconsole en de veelvoud aan knoppen daarbij wat detoneren.
De IS 220d is zoals gezegd de allereerste Lexus met dieselmotor. Het is een 2.2 krachtbron die we al kennen uit de Toyota Avensis. Bij het moedermerk gaat de krachtbron door het leven met het achtervoegsel 'D-4D D-CAT Clean Power'. Het eerste gedeelte staat voor een direct-ingespoten diesel met vier kleppen per cilinder, het tweede voor Diesel Clean Advanced Technology. De uitstoot van stikstofoxiden is volgens Toyota veertig procent lager dan de Euro 4-norm, die van roetdeeltjes liefst negentig procent. Met z'n vermogen van 177 pk en koppel van 400 Nm is het de krachtigste en – volgens de fabrikant – ook schoonste diesel in zijn klasse.
Het eerste wat opvalt als je die motor via de startknop tot leven wekt, is de rustige loop en het lage geluidsniveau onder belasting. In de IS hoor en voel je écht niet meer dat je met een diesel op pad bent. Dat is niet alleen op het conto van de viercilinder te schrijven. Er is heel veel aandacht besteed aan geluidsisolatie.

Hoge wagengewicht
Helaas kan de IS 220d zijn spierballengehalte te weinig omzetten in daden. Naast het hoge wagengewicht gooit vooral de versnellingsbak roet in het eten. Deze functioneert weliswaar trefzeker – zij het af en toe een tikje hakerig – maar door de te lange eindoverbrenging komt de motor onvoldoende tot zijn recht. Je moet vaak net wat meer toeren draaien om de auto uit het dode punt te sleuren. Illustrerend voor het probleem is de hoogste versnelling. Bij 2.500 tpm in zes staat de snelheidsmeter op 170 km/h. Bij 120 km/h draait het blok 1.550 tpm, en dat vindt 'ie echt niet lekker. Als we bij de 80-120 km/h-meting in zes gas geven, blijft de toerenteller hardnekkig op 1.000 staan. Pas na 24 seconden haalt de Lexus de 120 km/h; het moge duidelijk zijn dat je bij een inhaalactie beter twee tandjes kunt terugschakelen.
Dankzij zijn achterwielaandrijving scoort de IS wel goed als het om lekker sturen gaat. Ook de afstemming van stuurinrichting en onderstel kan ons bekoren, al is het Lexus niet gelukt om bijvoorbeeld de oppositie uit München op dit punt te evenaren. De hardere demping gaat op korte hobbels wel íets ten koste van het comfort, maar zeker niet te veel.