Test: MINI Cooper S (2005)

BMW heeft een gouden greep gedaan door de kleine Engelse auto nieuw leven in te blazen. En de Cooper S in deze test is een van de snelste versies, al kun je er nog een Works van laten maken, dan is er ook werkelijk iemand van Cooper aan te pas gekomen. Maar echt nodig is het niet, want met 170 pk levert de Mini Cooper S al voldoende vermogen.

Een compressor stuwt de bescheiden 1,6-litermotor naar grote hoogten. Mooi, zoals de vierpitter heel geleidelijk in toeren klimt. Steeds sneller schiet de Cooper S vooruit, de Roots-compressor blijft maar pushen. Daarbij maakt de Cooper S dat zoemende geluid dat de oude Mini zo kenmerkte. Dat hoort natuurlijk bij een compressor, maar BMW heeft de sound zo getuned, dat het sprekend lijkt op dat van de oude Mini's. Je moet de motor in de Mini echter wel goed bij de les houden. Pas bij 4.000 toeren levert hij zijn maximumkoppel van 220 Nm. Als de Cooper S lekker warm is en je laat 't gas los, brengt hij van die fijne plofjes ten gehore; je hoort dat 'ie het enorm naar zijn zin heeft. Dat zal ook wel, want met de Cooper S kun je bijna niet langzaam rijden, hij verleidt je constant om tot het uiterste te gaan.

Lage zitpositie
Je zit in de Mini Cooper S laag. Prettig. Al glijden we wel wat te veel heen en weer over de stoelen. Dat komt door de leren bekleding, een optie die wij dus zouden weglaten. Ook de zijdelingse steun kan beter. Het stuur staat wel lekker ver naar de bestuurder toe en de lange versnellingspook staat dicht bij de rechterhand. De zesbak schakelt zeer communicatief, al vinden we de pook hakerig bij het wisselen
van verzet.
Korte oneffenheden neemt de Mini tamelijk hard, en ook de vering is verre van comfortabel. Maar het onderstel doet zijn werk in stilte en het houdt je keurig op de hoogte van de omstandigheden. Bochten verslinden is voor de Mini Cooper S zijn lust en zijn leven. In snelle bochten komt de achterkant heerlijk om, maar nooit op een manier dat 'ie je verrast. Bij een kletsnat wegdek roep je in de tweede versnelling zó wielspin op en maakt het stabiliteits- en tractiecontrolesysteem overuren. De grenzen van de auto liggen zó ver weg, dat je die onder normale omstandigheden bijna nooit zult benaderen. En als de auto uitbreekt valt 'ie heel goed te controleren.

Materiaalgebruik
In de Mini Cooper S kijk je tegen twee grote, ronde klokken aan die achter het stuur zijn geplaatst. Op de centrale stationsklok in de middenconsole zijn de kleinere meters ondergebracht voor onder meer het brandstofniveau en de olie- en watertemperatuur. De Mini beschikt over een origineel interieur, waarbij schitterende materialen zijn gebruikt. Deze versie kent een afwerking van geborsteld aluminium, dat als 'n brede strip over het dashboard loopt. Grappig zijn de tuimelschakelaars op de middenconsole. Daaruit blijkt de liefde voor detail. Als je een Cooper S tegenkomt, is 'ie bijna altijd geheel op de smaak van de eigenaar afgestemd. Je kunt alle kanten op, met strepen over de motorkap, een zwart-wit geblokt dak, 16-, 17- of 18-inchwielen, noem maar op. Maar wat je ook kiest, de Mini is altijd 'n eyecatcher van jewelste.