Aston Martin DB9 Vantage (2004)

Kinderen achterin, toeren maar. Dat is zeker mogelijk met onze Gran Turismo. Hij kan echter veel en veel meer. Nodigt ook daartoe uit. Ook al word je in eerste instantie verpletterd, haast verlamd door zijn adembenemende schoonheid. Wat is het toch knap van Aston Martin, hoe ze er wederom in geslaagd zijn een uitgewogen combinatie van kracht en elegantie te vinden. Voor dat laatste zorgen de relatief slanke daklijn plus achterkant, de chromen accenten en de ingetogen rondingen. Kijk maar eens naar die brede schouders aan de achterkant. En wat te denken van de gapende haaienbek, gemeen kijkende koplampen en prachtig gewelfde motorkap.

De twaalfcilinder uit de DB9 is een verre doorontwikkeling van twee Ford V6-blokken die aan elkaar zijn geplakt. De 420 pk en 540 Nm zijn beide dertig stuks meer dan in de laatste versie van voorganger DB7. Ondanks het gewicht van 1.800 kilo is dit een kanonskogel! Eentje die wél de trommelvliezen trakteert. De Britten hebben namelijk veel aandacht besteed aan het uitlaatgeluid. Dit is musiceren met de rechtervoet. Onder een bepaalde load van het gas opent er zich een bypass-klep, waardoor de lengte van het uitlaattraject verandert. Dit voor een soepele, lineaire acceleratie. Over het algemeen wordt deze klep geactiveerd tussen de 3.500 en 4.000 toeren. Bijkomend gevolg is dat het geluid transformeert van een beschaafde brom tot een kippenvelverwekkend gebulder. Je zit dan in een waanzinnige, tweetonige symfonie; vóór de slurpende inlaat en twaalf stampende zuigers, achter de hard en metaalachtig huilende uitlaat.

Aluminium
De Aston Martin heeft een strak en modern interieur, met fantastische klokken en slechts enkele klassieke details. Dus géén Engels huiskamergevoel meer. Dissonant in het hightech interieur is de goedkoop uitziende, hardplastic middenconsole. De afwerking en het kwaliteitsgevoel zijn daarentegen onberispelijk. Achterin zitten is alleen weggelegd voor kleine kinderen. De zitpositie achter het stuur is gewoon goed.

De prestaties van de DB9 zijn waanzinnig, maar de Brit vraagt om een rustige benadering. De motor is gekoppeld aan een automaat. Weliswaar de meest sportieve waarmee ik ooit gereden heb (de bestuurder is de baas over het gekozen verzet en hij geeft tussengas bij het terugschakelen), maar onherroepelijk langzamer dan een halfautomaat. De langere bakverhoudingen komen de sportieve prestaties ook niet ten goede. Het bevordert wél het GTgevoel; zo draait de motor bij 200 km/h in zes slechts 3.500 toeren.De DB9 stuurt sensationeel. De koets is stijf, het onderstel hard, maar de wagen voelt redelijk rustiger over korte oneffenheden. Tot pakweg 90 procent van zijn kunnen, is er ruim voldoende grip en balans (gewichtsverdeling: 50/50) om lekker met de 450 pk's te stoeien. Op de limiet mist de Aston in het kortere bochtenwerk een scherpe turn-in. Een gevolg van een wat indirecte besturing rond de middenstand en een iets meer naar onderstuur neigend onderstel. Als de dempers echter eenmaal op druk zijn, komt er meer scherpte in de auto. Al voelt de DB9 in mid-corner niet zo consistent, hij is enigszins zoekerig om de breedte-as, mede door het minder verfijnde sperdifferentieel. Geen probleem hoor, het vergt alleen wat correcties om de Aston op het juiste spoor te houden.