Volkswagen Fox 1.2 Trendline (2005)

De kleine Braziliaan is duidelijk een VW, maar ook een beetje saai, conservatief. In het compacte segment mag je best een beetje leuk doen. Om hem toch wat op te leuken heeft Volkswagen de Fox in deze test voorzien van het Colorpakket. Alsof je met zo'n boodschappenauto plotseling wel schoonheidsprijzen wint als de bumpers en spiegels in de kleur gespoten zijn...

Het interieur van de Fox is een stijlbreuk. Het instrumentarium doet in niets denken aan wat we van VW gewend zijn. Eén grote centrale snelheidsmeter en daarnaast de brandstofmeter en (optionele) toerenteller. Wie zoekt naar de bekende draaiknop voor de verlichting (hele generaties Volkswagen-rijders weten niet beter) heeft pech; de lampen worden ontstoken door te draaien aan de stengel voor de richtingaanwijzers aan de stuurkolom.

Functionele ruimte

Het dashboard is zodanig vormgegeven dat het een extra gevoel van ruimte geeft. Maar net als de rest van het interieur geeft het wel aan hoe de prijs van deze auto laag gehouden kan worden: de materiaalkeuze is pover. Het straalt weinig uit en voelt allemaal wat minder prettig aan dan we bij VW gewend zijn. Een goed voorbeeld is de handgreep voor de bijrijder, een simpel stuk hard plastic. Nu is het niet zo dat Volkswagen zich er met 'n jantje-van-leiden heeft afgemaakt. Zo zitten de stoelen goed; niet dat je over lange zittingen beschikt, maar ze bieden steun. De zitpositie is vrij rechtop. Je hebt bijna het gevoel dat je in een mini-MPV zit. Die gewaarwording wordt versterkt doordat de Fox ruim is. Hij is niet meteen geschikt om met vier volgroeide personen naar Zuid- Frankrijk te cruisen, maar een ritje naar het Noordzeestrand vormt geen bezwaar.

Auto's als deze worden niet aangeschaft als liefhebberswagentjes, maar puur vanwege hun functionaliteit. Vandaar dat de inhoud van de bagageruimte een belangrijk punt is. De Fox biedt niet alleen ruimte aan de inzittenden, maar ook aan de bagage. En wie niet genoeg heeft aan de standaard bagageruimte, kan de achterbank nog eens 15 centimeter naar voren schuiven. De Volkswagen heeft ook een royale lade onder de bestuurdersstoel. Alleen pak je hier tijdens het rijden niet eventjes snel met één hand iets uit, daar is te veel kracht voor nodig.

Stabiel

De VW-driepitter in de Fox is wat rumoeriger dan in de Polo. Wanneer je bij het

stoplicht wegrijdt, sta je allerminst voor schut. Niet dat je sprints kunt winnen, maar met de stroom meekabbelen vormt geen probleem. Het driecilindertje komt in de Fox beter tot z'n recht dan in de Polo. Geen spoortje van nervositeit, de motor reageert keurig op het gaspedaal. De Fox voelt fors aan. Hij ligt stevig op de weg en is eigenlijk onverwacht stabiel. De VW is verkrijgbaar met ESP, alleen wel tegen een fikse meerprijs, want je moet er ook meteen stuurbekrachtiging en een in hoogte en lengte verstelbaar stuur bij kopen. Ons testexemplaar had geen ESP, maar wel de stuurverstelling en –bekrachtiging en dat is erg prettig in de stad. De simpelste manier om de prijzen van kleine auto's als deze laag te houden, is  besparen op de uitrusting. Elektrische ruitbediening is daarom optioneel bij de Fox. Dan is één druk op de knop voldoende om ruiten te openen of te sluiten.