Sjoemeldiesels in Victorville - Reportage

“Het is doodzonde”, zegt James Lewis terwijl hij langs het hek richting het zuiden kijken. “Die rij is bijna een mijl lang.” Lewis (68) woont aan de Adelanto Road op nummer 18490, in de woestijnstad Victorville, twee uur rijden ten noordoosten van Los Angeles.
Het is een klein huis met een kleine tuin. Ongeveer tien meter ervoor staat een drie meter hoog hek met een zwarte afdekking. Daarachter zijn duizenden behoorlijk nieuw ogende auto’s te zien. “Ik heb geen idee wat voor auto’s dat zijn”, zegt James. “Die staan hier al meer dan een jaar.” De pensionado kijkt over de stoffige weg. “Er komen elke dag nieuwe auto’s bij.” Naar deze desolate plek, aan de rand van de Mojave-woestijn. Ik leg hem uit dat dit dieselauto’s van Volkswagen en Audi zijn. Die zijn te vervuilend om de weg op te mogen in de VS. “Echt?”, antwoordt James Lewis. “Belachelijk, ze zien er heel netjes uit.” Dan schudt James zijn hoofd, hij pakt de hand van zijn kleinkind en loopt het huis in. Mr. Lewis rijdt Hyundai, geen diesel. Ik loop langs het hek richting de toegangspoort van dit enorme parkeerterrein. Op plekken waar de zwarte afdekking is gescheurd, spot ik Golfs, Jetta’s, Audi’s Q3. Bij veel auto’s staat de motorkap open, bij andere is de achterklep geopend. Zijn hier dan helemaal geen mensen? Dan rijdt er een witte Jeep Renegade door de rijen met geparkeerde auto’s. Er zitten twee mannen in. Ze zien me staan bij het hek, rijden naar me toe en leggen met handgebaren uit dat ik snel door moet lopen. Ik laat de foto maar even achterwege en sla op een stoffige kruising af naar de – en dit is geen grap – Innovation Way.

Volkswagen

Imponerend
De brede inrit is half geopend, er staan enkele mannen omheen. Ze ogen nogal imponerend. Eén van hen vraagt brullend wat ik kom doen. Ik vraag of ik een paar auto’s van dichtbij kan bekijken. “Vergeet het maar, loop door”, zegt hij. Dan lopen er mannen en vrouwen in gele hesjes door de poort. Ze stappen in een busje dat over de parkeerplaats rijdt. Ik zie mannen naast de geparkeerde auto’s door de knieën zakken en iets bekijken. Van een afstandje kan ik echter niet zien wat het is. Bij Volkswagen zeggen ze dat de voertuigen hier worden bewaard tot hun tweede leven na de grote parkeerplaats begint. Waarom ben ik hier eigenlijk? Waarom ben ik helemaal afgereisd naar Victorville, naar de woestijn? Om me te laten wegjagen? Ik kijk vanaf een heuveltje naar de uitlopers van het vliegveld Southern California Logistics Airport, waar een half uur geleden nog een vrachtvliegtuig opsteeg. Exact een jaar geleden gingen luchtfoto’s van deze provisorische parkeerplaats (waarvan er nog 36 zijn in de VS) de hele wereld over. Volkswagen bracht hier tijdelijk bijna 400.000 auto’s met 2,0-liter en 3,0-liter TDI-motor onder, die het Duitse concern terugkocht van zijn Amerikaanse klanten. Terug moest kopen, omdat de Amerikaanse overheidsinstanties ze als sjoemeldiesels had geïdentificeerd. Hoe ziet het er een jaar later uit? Worden er nog steeds auto’s op de parkeerplaats gezet? En verlaten omgebouwde auto’s de parkeerplaats weer? Dat kunnen omwonenden als James Lewis me vast vertellen.

Shredder
Waarom doen ze bij Volkswagen zo geheimzinnig over plekken als Victorville? Om niet nog meer mensen tegen me in het harnas te jagen, kijk ik vanuit mijn auto wat er gebeurt. Voor de inrit staan drie autotransporters met in totaal 29 Volkswagens. De motoren van de vrachtwagens draaien. Komen ze auto’s brengen? Of halen ze juist voertuigen op? Een zwarte Golf rijdt over de parkeerplaats richting een autotransporter. Hij rijdt richting de laatste, nog beschikbare plek. De bestuurder stapt uit en loopt richting een ruimte waar drinken klaar staat. Ik volg hem. Hij heet Eric, maar hij wil niet worden gefotografeerd. En praten mag hij eigenlijk ook niet. Dit is het enige wat hij kwijt wil: “Er staan hier bijna 14.000 auto’s, heb ik gehoord. En er komen altijd nog nieuwe bij. Er is natuurlijk ook genoeg ruimte. Soms werken hier mensen aan de auto’s.” Ik vraag hem wat ze precies doen. “Tja, ik ben hier chauffeur, geen monteur”, zegt Eric. Daarna loopt hij weer weg. Als we navraag doen bij Volkswagen krijgen we te horen dat er eind januari nog 149.788 gebruikte TDI-modellen op de Amerikaanse parkeerplaatsen gestald stonden. “We verkopen op dit moment tussen de 8.000 en 10.000 auto’s per maand, waarvan de techniek onder ons toezicht wordt gemodificeerd.” Daarnaast zijn ongeveer 15.000 auto’s in de shredder beland omdat “modificeren vanwege de kilometerstand en/of de algehele staat niet zinvol was”.

Volkswagen

Good deal
Bij de modificatie worden afhankelijk van het model naast software-updates ook een veranderd partikelfilter en een SCR-katalysator geplaatst. Een woordvoerder van de Amerikaanse milieubeschermingsinstantie EPA stelt dat Volkswagen de controleurs regelmatig moet informeren over de status van modificaties alsmede over de verkochte auto’s en de auto’s die in de shredder zijn beland. Stipt om 15.00 uur vertrekt de autotransporter van de provisorische parkeerplaats op het vrachtvliegveld van Victorville. Op de achterruit van een zilverkleurige Jetta heeft iemand het woord ‘sold’ geschilderd. Ik rijd een paar mijl achter hem aan. De vrachtwagen rijdt de Interstate Highway 15 op, richting het noorden. De volgende grote stad is Las Vegas. Er zitten dus geen auto’s bij voor de Volkswagen-handelaar in Glendale bij L.A. Verkoper Emir Maslesa toont me een onlangs gemodificeerde Jetta Sportwagon (zoals de Golf Variant in de VS heet, red.) uit 2013, die 83.300 kilometer op de teller heeft staan. “Good deal”, aldus Emir. Onder de motorkap zitten twee stickers die aantonen dat de modificaties op 25 februari 2019 hier zijn uitgevoerd, in de werkplaats van New Century Volkswagen. De hardware levert VW. “De ombouw gaat snel”, weet de in Bosnië geboren man. De vraag naar betaalbare gebruikte diesels is groot. Ook deze Jetta zal niet lang bij de dealer staan. “We kopen die auto’s via een online veiling van VW. Akkoord, de auto heeft na de ombouw 15 pk minder en het verbruik is bijna een liter per 100 km hoger. “Maar voor je vrouw is hij toch nog goed genoeg”, zegt Emir lachend.