Gereden: Citroën C4

De nieuwe C4 is misschien nog wel braver gelijnd dan z'n voorganger; Citroën heeft de wilde haren, voor zover aanwezig, van de C4 afgeschoren; wie iets extraverts wenst, kan terecht bij de DS4. De nieuwe C4 oogt robuuster dan z'n voorganger en is dan ook langer, breder en hoger. Citroën claimt met een inhoud van 408 liter de grootste bagageruimte in dit segment te hebben. Het wagengewicht nam ondanks de groeistuipen niet toe.

Aan de binnenkant heeft een revolutie plaatsgevonden: verdwenen is het centraal geplaatste oranje display, weg is het stuur met vaste kern. Het nieuwe dashboard ziet er veel beter en volwassener uit en is opgetrokken uit mooiere materialen. Het instrumentarium bestaat nu 'gewoon' uit drie ronde klokken achter het stuur, de gekkigheid moet bij de C4 tegenwoordig worden gezocht bij de vier 'ringtones' voor de waarschuwingssignalen en de naar eigen smaak instelbare verlichting van de tellers (van wit via lichtblauw naar donkerblauw). Een primeur voor het C-segment is de massagefunctie van de stoelen, uiteraard tegen meerprijs. Noemenswaardig zijn ook de op vijf snelheden te programmeren cruise control en de dodehoek-waarschuwingslampjes in de buitenspiegels.

Qua rijden doet de C4 netjes wat-ie moet doen maar hij biedt ten opzichte van de concurrentie geen verrassingen; het onderstel is comfortabel maar zeker niet boterzacht, de besturing werkt licht en precies. Er is keuze uit drie diesels en drie benzinemotoren, we reden van beide smaken de sterkste versie. De 1.6 THP van 156 pk is een prima motor (en je hoort er aan boord weinig van) maar helaas is deze standaard gekoppeld aan Citroëns EGS-bak, een gerobotiseerde 6-traps handbak. In een tijd dat de dubbele koppelingen voor het oprapen liggen, is het onbegrijpelijk dat Citroën voor dit trage, achterhaalde concept kiest. Gelukkig hebben we ook met de potige, 150 pk sterke 2.0 HDI gereden, met handgeschakelde zesbak. Dat rijdt een stuk prettiger, en die 150 pk komen ook uitstekend uit de verf.