Laadpaaljankverhaal

Dan nu mijn eerste laadpaaljankverhaal, het werd eens tijd. Maar dat zeg ik fout, een klaagzang wordt het niet. Wat me trof was dat mijn laadpunt zo alleen was waar het stond.

Het verhaal. Ik had me in mijn hoofd gehaald een elektrische Up van Leusden naar Norg te rijden, 160 kilometer. Dat kan natuurlijk helemaal niet met een door Volkswagen uit de spreekwoordelijke duim gezogen actieradius van uitgerekend net die 160, want liegen doen die fabrikanten allemaal. Maar dan wil ik met mijn botte kop juist door het oog van die naald.

Om zo'n rit zonder overnachting mogelijk te maken, is een snellader vereist die dan liefst halverwege mijn traject moest liggen. Hij was er, in Heerde op de Veluwe en nota bene langs de snelweg, op een Fastned-station in het verlengde van de Esso-pomp langs de A50.

Theoretisch was mijn plan uitvoerbaar: 75 kilometer Leusden - Heerde, half uur laden, daarna nog 100 kilometer Heerde - Norg. Ik nam de gok, want met een file voor de laadpaal, een technische storing bij de stroomleverancier of een weigerende pas zou ik verloren zijn. En laat ik niet vergeten dat zo'n snellader de batterij tot maximaal 80% oplaadt. De laatste honderd kilometers zouden alsnog heel kielekiele worden.

Nu komt het. Bij het ophalen van de auto blijk ik de door Volkswagens pr-afdeling opgegeven laadlocatie glad te zijn vergeten - waar was het toch? Een Pon-medewerker kijkt op het nationale snelladeroverzicht van thenewmotion.nl. In Nederland hebben we er nog niet zo veel, nog geen 200, maar daardoor zie je op de kaart wel meteen goed hoe de verhoudingen liggen. Wat zie ik? De Randstad staat er vol mee; in het noordoosten, Friesland meegerekend, is vrijwel niks. Boven Heerde heb je nog snelladers in Heerenveen, Leeuwarden en in Zurich bij de Afsluitdijk. Maar dat is alles.

Waarom dat erg is? Omdat forensen in de Randstad met hun stroomwagens veel minder snel in de problemen zullen komen. Die blijven in principe ruim binnen de marges van hun actieradius. Wat rijden ze per dag nou helemaal? Dan wij: wij hebben minder treinen, minder supermarkten, minder concertzalen en minder voetbalstadions, we moeten ver van huis om nog fatsoenlijk werk te vinden - wij maken dus afstanden. Dat willen we volgaarne eigentijds elektrisch kunnen en liefst ook wanneer de SRV-wagen geen Tesla is.

Om ons vergeten deel van Nederland voor elektrische auto's te ontsluiten moet de laderdekkingsgraad in Friesland, Groningen en Drenthe dan ook snel op peil worden gebracht. Kunnen niet-Teslarijders ook eens naar het westen - en westerlingen naar het oosten om te zien hoe mooi we wonen, ondanks alles.

Nogmaals: dit is geen klaagverhaal. Ik had een droomreis. Alles ging precies zoals ik hoopte. De snellader was niet bezet, ik kon meteen aan de slag, de beloofde oplaadtijd van maximaal een halfuur werd waargemaakt op vier minuten na. En toen had ik volgens de stroompeilmeter dus opeens een volle tank met volgens het computerdisplay zomaar 155 kilometer actieradius.

Die vullingsgraad van 80% geldt blijkbaar dus alleen voor lege accu's. Anderzijds flest VW de boel natuurlijk net zo hard als iedereen. Van die 155 hield ik er met pijn en moeite 120 over, net genoeg om met de hakken over de sloot mijn dorp te halen. Bij aankomst had ik nog voor 13 kilometer over. Maar je gelooft het niet: wij hebben in dit gat twee laadpalen, die allebei bleken te werken!

Het is volbracht: mijn electric highway ligt er.

Nu alleen nog terug.