Dacia-fundamentalisme zal toenemen
Dat een merk als Dacia ooit zo veel klanten zou krijgen met een enorme betrokkenheid bij het merk had ik niet kunnen bevroeden toen we jaren geleden onze uit Duitsland geïmporteerde Logan sedan van de auto-ambulance afrolden. Het was vroeg in 2005. Dacia was bij onze Oosterburen al leverbaar, in Nederland moesten we nog een half jaartje wachten. Dat konden wij niet en uit nieuwsgierigheid kochten we er als AutoWeek-redactie vast een van over de grens. Het matblauwe crisiskarretje lieten we nog ombouwen op lpg en zo tuften we meer dan jaar vrolijk in het rond. Met het sedannetje werd het in Nederland niets, maar de gigaruime MCV bleek een voltreffer in het land waar we dol zijn op veel voor weinig.
Inmiddels is het Roemeense budgetmerk hartstikke cult. Wee degene die nog lullig doet over de status van het merk. Noemen we in AutoWeek een Dacia een vrekkenauto, dan zullen we dat weten. De verontwaardigde mails stromen binnen.
Of Dacia-rijders dat ook echt zijn? Dat zal best meevallen. Ik weet wel dat mijn nogal aan zijn centen hechtende zwager een Logan MCV rijdt. Hoe dan ook, Dacia-rijders zijn stuk voor stuk Daciast. Ook mijn aangetrouwde familielid. Ze zoeken elkaar op voor fanmeetings of Dacia-familiedagen. Hup, de koters op het springkussen of de bak vol Dacia-ballonnen, papa's wisselen ervaringen uit over hoe je door handigheidjes nog goedkoper auto kunt rijden, moeders mogen raden hoeveel de boodschappen in totaal waard zijn die tot de nok toe opgestapeld zijn in het bagageruim van een Logan MCV.
En zo zie je maar, zelfs een value-for-moneyproduct als een Sandero of Logan kan uitgroeien tot een ware cultauto. Iets wat eerder al met Lada gebeurde.
Dat Dacia-fanatisme zal de komende jaren alleen maar verder toenemen. De net gelanceerde Lodgy boort geheid weer een groep nieuwe kopers aan. En ook designtechnisch gaat het de goede kant uit. Iets wat Laurens van den Acker twee jaar geleden, toen hij net aangetreden was als designopperhoofd, al beloofde. Net in dienst bij Renaults dochtermerk, vertelde hij me dat ook Dacia-rijders trots moesten kunnen zijn op hun auto.
Met een Duster rij je toch echt een stoer SUV-je en met de nieuwe Sandero zet het merk op designgebied ook weer een stap. Als Logan MCV-rijders al zo happy zijn met een auto die eruit ziet als een rijdende ladekast, hoe lyrisch moeten al die Duster-, Lodgy- en Sandero-bezitters wel niet worden? En dan komt volgend jaar ook nog die coole Dokker! Dat wordt de doodsteek voor de Kangoo en co, die al zo veel last hadden van de Logan MCV en sinds kort de Lodgy.
Nu nog die zuiniger motoren verder uitspreiden over het gamma (de 1.2 TCE zit al in de Lodgy) , zodat de CO2-uitstoot en daarmee in Nederland ook de prijzen omlaag gaan en je weet dat Dacia een nog mooiere toekomst tegemoet gaat. Een vrekkig…pardon, prettig vooruitzicht!
Stephan Vermeulen
Coördinator Tests
Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.
