Liever zwart staal dan Lidl-doppen
Mijn oog viel deze week op een advertentie in een dagblad: budgetsupermarkt Lidl adverteerde met wieldoppen in diverse designs, in de maten 13 tot 15 inch, voor 14,99 euro! Voor een set van vier wel te verstaan!
Het waren van die doppen die je tot voor kort alleen zag op oude barrels maar tegenwoordig dekken ze steeds vaker ook op gloednieuwe auto's het kille staal af van de wielen voor de winterbanden.
De mooie wielen, al dan niet lichtmetaal, zijn voor de zomerbanden, rijd je op winterbanden dan is het blijkbaar allemaal niet meer zo belangrijk hoe het eruit ziet. Zelfs al heb je een mooie middenklasser van 35 tot 40 mille. Het is toch een beetje alsof een goedgeklede dame ziet lopen op crocks. Dan zie ik nog liever 'kale' wielen, zoals ik ook de voorkeur geef aan blote voeten in plaats van de plastic klompen met gaatjes...
Overigens heb ik niets tegen wieldoppen. Integendeel, ik zie liever een set fraaie originele fabrieksexemplaren dan te kleine lichtmetalen wielen. Met de nadruk op origineel want als doppenfetisjist heb ik zelfs moeite met een Golf IV die rondrijdt met de wielafdekplaten van een Passat, om maar wat te noemen. Want of het nu gaat om lichtmetalen wielen of wieldoppen, wielen maken de auto. En dus moet het kloppen.

Stephan Vermeulen
Coördinator Tests
Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.