Triumph Spitfire

Triumphs TR-reeks is een successerie, maar het nadeel was dat de auto's steeds groter en zwaarder zijn. Toen ook nog eens bleek dat Austin-Healey met de kleine Sprite en later ook MG met de kleine Midget goud in handen heeft, kan Triumph niet achterblijven. Het tegenoffensief wordt ingezet met de Spitfire, die in 1962 komt. Technisch leunt de auto op de Triumph Herald, maar qua vorm is het een onvervalst sportwagentje: laag en gestroomlijnd en met plaats voor niet meer dan twee personen.

De Italiaanse ontwerper Michelotti tekent de lijnen, zoals hij dat wel vaker doet voor Triumph. De Herald-viercilinder (1.147 cc) is licht opgevoerd en levert nu 63 pk; vanaf 1963 nog vier pk's meer (de Spitfire mk2). Tegen die tijd is ook een overdrive leverbaar, waarmee de topsnelheid op 155 km/h komt. In 1967 werd de auto flink gefacelift en ontstaat de mk3. Met het oog op de Amerikaanse markt zijn de bumpers nu een stuk hoger geplaatst waardoor het autootje gelijk totaal anders aandoet. De viercilinder van de Herald is nu weer verder opgeboord, naar 1.296 cc en levert 75 pk, waarmee het de sterkste configuratie is. Weer later, in 1970, komt een mk4-versie uit van de Spitfire, maar deze was voor de verandering niet sterker. De motor is teruggeschroefd naar 63 pk (het oorspronkelijke vermogen van de mk1), maar doordat versnellingsbak en wielophanging zijn verbeterd, is de auto nog altijd in staat 155 km/h te rijden. De mk4 is ook wat betreft vorm weer flink gemoderniseerd. Vanaf 1974 is er een nieuwe 1.493 cc motor met 71 pk. Die blijft tot 1980 in productie en tegen die tijd zijn er in totaal 314.322 Spitfires gebouwd.