Hyundai i10 - Afscheid duurtest

Na het aantreden van de jongste generatie Hyundai i10 wisten we meteen: die moeten we in een duurtest opnemen. Met zijn voor het A-segment volwassen onderstel en dito interieur maakte hij namelijk direct veel indruk. Hij schreef een multitest tegen de concurrentie op zijn naam en hij heeft simpelweg een reputatie hoog te houden. Zijn voorganger bivakkeerde immers ooit eveneens in de duurtestgarage en maakte in die tijd indruk en won bijvoorbeeld test na test. Ter afsluiting van zijn duurtestperiode mocht de huidige duurtester aantreden tegen een Fiat Panda, waarbij de i10 liet zien dat hij ruimer is en comfortabeler rijdt. En zijn multimedia en veiligheidssystemen zijn duidelijk een generatie verder.

Dat geldt niet alleen voor de vergelijking met de opgefriste Italiaan, het hele A-segment loopt op alle genoemde onderdelen achter bij de Hyundai. Nu is het kleinste segment momenteel het ondergeschoven kindje in autoland en vallen er de komende jaren eerder modellen af dan dat er nieuwe bijkomen. Neem de PSA-Toyota-drieling, de Peugeot 108, Citroën C1 en de Toyota Aygo. Deze typen lopen alweer jaren mee, maar waarschijnlijk komt er geen opvolger voor de drieling. De drieling van de Volkswagen Group had recent een opleving door de komst van de volledig elektrische versies, maar de Volkswagen Up, de Seat Mii en de Skoda Citigo zijn al bijna tien jaar oud. De meest geduchte concurrent voor de huidige i10 komt voort uit de eigen familie, de Kia Picanto. Die is net licht opgefrist en kan hem nog aardig partij bieden.

NIET BELLEN

Allemaal lof tot zover, maar valt er dan niets aan te merken op de Hyundai i10? Zeker wel. Hij mag dan in veel opzichten overkomen als een auto uit een klasse hoger, ook qua ruimte op de achterbank, maar word je in de auto gebeld en voer je via de Bluetooth-verbinding een handsfree gesprek, dan kun je maar beter niet op de snelweg rijden. Dan wordt het een moeilijke conversatie, want de gesprekspartner hoort nauwelijks wat je zegt. Ook begon een keer het multimediascherm (voor een A-segment- auto overigens weldadig groot en verzorgd) te knipperen. Maar dat zulke zaken in deze klasse gemeengoed beginnen te worden, zegt ook wel wat. We constateerden de grote stappen die zijn gezet sinds de Hyundai Atos, waarvan we afgelopen zomer een exemplaar van stal haalden voor onze rubriek Oud & Nieuw.

Een veel gehoorde klacht is het beperkte vermogen van de 1.0-driecilinder. Die is nogal tandeloos met zijn 65 pk en dat uit zich in acceleratiewaarden die we lang niet meer hebben meegemaakt. Met bijna 16 seconden voor een sprint van 0 naar 100 km/h valt nog wel te leven, ook al zit hij met 15,9 tellen negen tiende van een seconde boven de fabrieksopgave, maar 38,8 seconden voor een sprint van 80 naar 120 valt vies tegen. Terug naar vier dan maar? Dan duurt het nog altijd 21,1 seconden. Lekker achter die tractor blijven hangen dus ...

Het verbruik lijdt wel onder al dat geschakel om de gang erin te krijgen. Over de hele duurtestperiode komen we uit op 1 op 16,7. Is deze motor met gerobotiseerde handbak wellicht een optie? Nee, die kun je beter laten staan stelden we vast in een vergelijking met die uitvoering. Dan wordt de auto nog trager, en de transmissie is simpelweg niet prettig. Jammer dat in Nederland de 1.2 met 84 pk niet in de prijslijst staat. Die viercilinder is wat pittiger. Gelukkig wordt onze roep om meer vermogen beantwoord, want sinds een paar maanden kun je deze motor ook met turbo krijgen in de Hyundai i10 1.0 T-GDI N-Line. Die 100 pk sterke versie voelen we binnenkort in een dubbeltest tegen een Volkswagen Up GTI aan de tand en dan weten we pas écht wat die nieuwe i10 allemaal in zijn mars heeft.